سیستم گرمایش از کف

بکارگیری این سیستم مربوط به سالیان دور است آن زمانی که سوئدی ها برای گرم کردن خانه و محل زندگی خود از زغال گداخته زیر کف بهره می بردند. این سیستم بعدها با استفاده از جریان هوای گرم به زیر کف خانه های اروپایی از طریق یک بخاری بزرگ در زیرزمین یا موتورخانه پیشرفت شگرفی کرد.

امروزه روش های زیادی برای راه اندازی این نوع از سیستم گرمایش وجود دارد. بطورکلی به هر روشی که بتوان از طریق آن گرمایش را از طریق کف ساختمان به همه فضای داخل انتقال داد، گرمایش از کف گفته می شود.

این روش گرمایش به تازگی بخصوص برای ساکنان طبقه اول آپارتمان ها بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در ایران بیشتر سیستم های گرمایش از کف، آبی هستند و آب گرم از طریق پکیج به داخل لوله های تعبیه شده در کف گردش پیدا می کند و باعث گرمایش فضا می شود.

سیستم های گرمایش از کف به دو دسته آبی و برقی تقسیم می شوند. سیستم های گرمایش از کف آبی از شبکه لوله های آب با ضخامت هایی کمتر از دیگر لوله های آب که در زیر پوشش کف ساختمان تعبیه شده اند و یک پکیج یا بویلر موتورخانه تشکیل می شود. دمای آب توسط پکیج یا بویلر موتورخانه تنظیم می شود. با کم و زیاد کردن دمای آب می توان دمای محیط را هم کنترل کرد.

برای اجرای این سیستم ابتدا باید تمام تاسیسات مکانیکی و برقی نصب شدده باشند و روی آن ها با ملات ماسه و سیمان پوشش داده شده باشد، سپس اگر محل نصب از رادیاتورهای دیواری بهره می برد، آنها نیز نصب و با سیمان پوشانده شوند. پس از این مرحله باید کف محل و دیوارها تا قرنیز عایقکاری شود تا گرمای ایجاد شده به فضایی غیر از محل مورد نظر سرایت نکند.

پس از عایقکاری یک شبکه یا مش روی کف محل نصب، پهن می شود و با استفاده از لوله های پکس (PEX) که منعطف، مقاوم و در متراژ بالا و سایز مشخصی تولید می شوند، روی مش یک شبکه از لوله ها محکم می شوند.

در گام بعدی لوله ها به یک جعبه تقسیم یا کلکتور کشیده شده و هر یک از انشعاب لوله به یک شیر اصلی متصل می شود. در کلکتور امکان هواگیری لوله ها و باز و بسته کردن جریان آب درون لوله ها برای هر فضا بصورت جداگانه وجود دارد. کلکتور نیز به یک پکیج یا موتورخانه متصل می شود که منبع تغذیه آب گرم به حساب می آید.

سپس روی لوله های پکس هم سیمانکاری و در نهایت پوشش کف کف اجرا می شود.

• مطالب فوق از کانال اینستاگرامی «نبض تاسیسات» اقتباس شده است.